As The Wings Of Perfect Flame Glow Out Of Passion.

Sunday, February 19, 2006

The diarreah poem.

O aking bituka,
bakit ganyan ka?
Para kang namomroblema,
Sabihin mo naman sa akin ha?

Napakasakit ng iyong pag alburuto,
tagusan hanggang aking buto,
Medyo nahihirapan na ako,
sa iyong pagkatuliro.

Gusto ko kumain ng pitsa pie,
pero ikaw naman ay lupaypay.
Kahapon ka ba ganyan,
habang umaakyat ako ng hagdanan.

O aking bituka,
Sadyang mahal na mahal kita,
wag naman sanang magtampo,
maganda naman ang aking trato.

Tara na sa baba, dun sa aking trono,
Ako ay may ikukuwento sayong bago,
pero ang kapalit, ikaw ay maglabas,
ng kulay brown, at mabahong katas.

Ang sakit sakit ng aking chan,
Dahil ba to sa kinain kong dinuguan,
Sinamahan ko ng tahong at beefsteak,
Anak ng boogie, gusto ko manalo ng sweepstake.

O aking bituka,
mahal na mahal kita,
wag ka na mag tampo,
para ka namang gago.

Ooops, ayan na, nararamdaman ko na,
Tara na sa baba, at baka mapurnada pa.
Leche ka itutuloy ko na to,
aking mahal na bituka, ebs na tayo.

----

Letse, kanina pa to. Huhuh...